รังสิต-ดอยสุเทพ 677 km 23ชั่วโมง24นาที
4/12/16 3:00 น. – 5/12/16 2:24 น.
ดอยสุเทพเป็นศรี ประเพณีเป็นสง่า บุปผชาติล้วนงามตา นามล้ำค่านครพิงค์ นี่คือคำขวัญประจำจังหวัดเชียงใหม่ นักปั่นหลายคนคงอยากปั่นจักรยานไปเชียงใหม่ ผมเองก็เคยปั่นจากบ้านที่รังสิตไปเชียงใหม่มาหลายครั้งแล้ว ทุกครั้งจะใช้เวลาไม่เกินสองวัน แต่นั้นมันก็ไม่ท้าทายอีกต่อไปแล้ว ผมต้องปั่นให้ถึงในวันเดียว คำขวัญของจังหวัดเชียงใหม่ขึ้นต้นด้วย ดอยสุเทพ ทริปรังสิต-ดอยสุเทพจึงเกิดขึ้น
ทริปมีนักปั่นทั้งหมดสามคน พาย เอกพงษ์ พงษ์ศรีหดุลชัย บัส ณัฐวุฒ สิริจิตตานนท์ พี่ป๊อก วิชาญ กลิ่นบัว และมีรถserviceอีกหนึ่งคัน โดยมี พี่นุ อนุชิต ชุ้นสามพราน พี่หนึ่ง ศศิพร ชุ้มสามพราน พี่เอ ยุทธนา หงส์ดิลกกุล คอยดูแล เช้าวันที่ 4 ธันวาคม 2559 เวลา 3:00 น. ออกเดินทางจากปั๊มเชลที่รังสิต(เลยโลตัสมานิดนึง) เราปั่นไปตามถนนพหลโยธิน เป็นวันที่ลมแรงมาก พอไปถึงสายเอเชียมุ่งหน้าไปทางขึ้นเหนือ ลมหนาวที่พัดมาทำให้ผมรู้ว่า ทวนลมตลอดแน่ทริปนี้ ปลายทางคือดอยสุเทพ ซึ่งยังอีกไกลนัก ผมไม่ได้ท้อเลยสักนิด จะให้มาเป็นพายุผมก็ไม่หวั่น กำลังกายเต็มที่กำลังใจเต็มเปี่ยม เตรียมตัวมาดี ทริปนี้ก็เหมือนกับทริปไกลที่ผ่านมา คือผมจะคำนวณเวลาและกำหนดว่าควรจะถึงจุดไหนเวลาเท่าไร จากกำหนดเวลาที่ได้คำนวณไว้ ต้องถึงแยกสิงห์บุรี เวลา 6:16 น.ปรากฏว่าผมพาทุกคนมาถึงก่อนเวลาที่กำหนดไว้10นาที เอาล่ะเปิดหัวได้ดีกำลังใจมา
ถึงแม้จะทวนลมแต่ผมก็ลากกันมาได้ก่อนเวลา เรามาถึงบายพาส นครสวรรค์ 8:40 น. เร็วกว่าที่กำหนดไว้ 18 นาที ทุกคนมีกำลังใจขึ้นมา ปั่นต่อมาอีกสักพักใหญ่ พี่ป๊อกบอกว่าบัสหลุดไปแล้ว ผมก็งงระยะสองร้อยว่ากิโลเมตรเองไม่น่ามีปัญหา แล้วบัสก็ตามมา เมื่อกี่บัสยางแตก ก็เลยเปลี่ยนล้อแล้วเกาะรถserviceมาเพื่อไม่ให้เสียเวลาที่ทุกคนจะต้องรอ แล้วเราก็ปั่นกันมาต่อ แล้วพี่ป๊อกก็ยางแตก ผมกับบัสเลยปั่นนำขึ้นมาก่อนจนถึงปั๊มน้ำมัน เราแวะพักจุดนี้เป็นจุดแรกที่ระยะทางสองร้อยกว่ากิโลเมตร ผมกับบัสไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท แต่ผมอยากกินอะไรเย็นๆ จึงเดินเข้าไปซื้อแล้วบอกว่าเพื่อนจะมาจ่าย แต่ผมก็นั่งรอ รออยู่พักใหญ่กว่ารถservice จะมาพร้อมกับพี่ป๊อก ตอนนั้นรออยู่ประมาณ27นาที เป็น27นาทีที่นานมาก เวลาที่ทำมาเร็วกว่ากำหนดก็หมดไป เสมอตัวแล้วตอนนี้ ผมบอกทุกคนว่าต้องเร่งกันแล้ว ผมพยายามเร่งความเร็วเพื่อกลับมาทำเวลาให้เร็วกว่ากำหนด แต่ลมที่พัดลงมาตลอดทำให้ไม่ใช่เรื่องง่าย
เรามาถึงแยกกําแพงเพชรใกล้เคียงกับเลาที่กำหนด แต่ผมไม่แน่ใจว่าเป็นแยกไหนกันแน่ที่กำหนดจุดไว้ เพราะมันมีแยกอยู่สองแยกที่เข้ากําแพงเพชร เวลา 15:01 น. มาถึงเมืองตาก เราทำเวลาได้เร็วกว่ากำหนดเพียงแค่ 1นาที ทางจากนี้ไปเริ่มขึ้นเขาแล้ว ความอ่อนล้าที่ปั่นมาเกือบสี่ร้อยกิโลเมตร ทุกคนต้องลืมให้หมด จากนี้ไปต้องสู้กับขุนเขา พอมาถึงบ้านตาก พี่เอ็ม ธนาพงศ์ กังวานสถาพงศ์ ก็รออยู่กับจักรยานคู่ใจ พี่เอ็ม ได้นั่งรถทัวร์มาจากรัวสิตเพื่อร่วมทางกับเราในครั้งนี้ โดยเริ่มปั่นจากบ้านตากแต่ปลายทางคือดอยสุเทพเหมือนกัน ลมที่พัดมาบวกกับเนินเขาไม่อาจทำให้เราช้ากว่ากำหมด เรามาถึงปากทางเขื่อนภูมิพลเร็วกว่ากำหนดพอสมควรเลย จากนั้นผมก็พยายามเร่งต่อไปเพื่อให้ไปถึงอำเภอเถิน จังหวัดลำปาง เร็วกว่ากำหนดไว้เยอะๆ
เวลา 18:05 น. แวะพักครั้งที่สองที่เถิน เรามาเร็วกว่ากำหนด 20 นาที เหลืออีกไม่ถึงสองร้อยกิโลเมตรแล้ว กับเวลาอีกมากพอกว่าจะถึงตีสามอีกวัน เหมือนรู้แล้วว่ายังไงก็ทัน มาได้เกือบห้าร้อยกิโลเมตรแล้วสภาพร่างกายผมยังดีอยู่ ทุกคนก็ยังดูมีเรี่ยวแรง แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ไม่ควรชะล่าใจ 18:25 น. ออกเดินทางตามเวลาที่กำหนดเป๊ะเลย ผมคิดในใจว่า “เหลือแค่ขึ้นขุนตาลเท่านั้น เดี๋ยวก็เข้าเชียงใหม่แล้ว” จากเถินไปสบปราบเราก็ทำเวลาได้ดี จากสบปราบไปเกาะคา อันนี้มีเนินยาวๆที่ผมลืมคิดไป เกือบทำเวลาไม่ทันเหมือนกันยังดีที่ช่วงก่อนนั้นทำเวลาได้ดี จึงมาถึงโรงพยาบาลเกาะคาก่อนกำหนด5นาที ตอนนั้นเป็นเวลา 21:02น. แล้วเราก็มาถึงแยกนาก่วมเร็วกว่ากำหนด เลี้ยวซ้ายมุ่งตรงขึ้นขุนตาล เลยตลาดทุ่งเกวียนมาเล็กน้อยเราแวะยืดเส้นยืดสายแจกแจงเสบียงของแต่ละคนเพื่อเตรียมตัวขึ้นขุนตาลเพราะช่วงขึ้นเขารถserviceจะขนาบข้างไม่ได้ บัสที่มีอาการเจ็บเข่ามาตั้งแต่ก่อนถึงเถินก็ได้เอายาทา พี่ป๊อก พี่เอ็ม ยังสบายกันดี ผมก็ยังสดถึงแม้จะลากทวนลมมาเกือบหกร้อยกิโลเมตรแล้วก็ตาม สบายล่ะงานนี้ ทันแน่นอน และผมก็รู้ดีว่าเจ็บเข่าแค่นี้บัสทนได้ เรายืดเส้นยืดสายเสร็จก็ไปกันต่อ ช่วงขึ้นขุนตาลผมเร่งทำเวลาได้ดีกว่าที่กำหนดไว้เป็นสิบนาที ถึงยอดขุนตาลไหลลงกันแบบไม่คิดชีวิต ไปให้เร็วเส้นชัยรอเราอยู่ ถึงแยกดอยติ จังหวัดลำพูนเที่ยงคืนนิดๆ เร็วที่คำนวณไว้ เรามุ่งหน้าเข้าเชียงใหม่ เจอแค่หนึ่งสะพานกับสามอุโมงค์ ทันแน่ๆยังไงก็ทัน พอลงอุโมงค์ที่สาม บัสกับพี่ป๊อกก็หลุดไป ผมไม่มีเวลาหยุดรอแล้ว มุ่งหน้าไปต่ออย่างรวดเร็ว เวลา 1:26 น. มาถึงสวนสัตว์เชียงใหม่ เหลือเวลาขึ้นดอยสุเทพอีกเป็นชั่วโมงกับระยะทาง11กิโลเมตร ผมบอกตัวเองว่า “ ต้องทันนะพาย ” นี่มาได้666กิโลเมตรแล้ว ขึ้นเขาอีกนิดเดียวเอง ตอนนั้นรถserviceยังตามมาไม่ทัน จักรยานผมใส่ล้อขอบสูงกับเฟืองหลัง25ฟันอยู่ ผมเอาล้อมาสองชุด อีกชุดเอาไว้ขึ้นเขาโดยเฉพาะ เพราะล้อนั้นน้ำหนักเบากว่า และใส่เฟือง28ฟัน ไม่มีเวลารอเปลี่ยน รถserviceยังไม่มา ต้องเลยตามเลยปั่นขึ้นไป ตอนนั้นผมพยายามเร่งๆเพื่อทำเวลาให้ดีที่สุด ถึงแม้จะมั่นใจแล้วว่ายังไงก็ทัน24ชั่วโมง แต่ผมก็อยากทำเวลาให้ดีๆ ความอ่อนล้าจากการปั่นมาไกลต้องลืมไปให้หมด เวลา 2:24 น. ของวันที่5/12/16 ผมก็มาถึงหน้าวัดพระธาตุดอยสุเทพ ที่ความสูงประมาณ950เมตรจากระดับน้ำทะเล รวมระยะทาง 677กิโลเมตร ผมใช้เวลา23ชั่วโมง24นาที นั่งรอบัสกับพี่ป๊อกอยู่ตรงบันไดทางขึ้นวัดรอลุ้นว่าจะทันใน24ชั่วโมงกันมั้ย ประมาณ30นาทีให้หลังบัสก็ตามมาถึง ตอนนั้นผมคิดว่าพี่ป๊อกคงขึ้นมาไม่ถึงวัดพระธาตุดอยสุเทพ ด้วยวัย53ปี มาถึงเชียงใหม่ได้ก็เก่งมากแล้ว แต่แล้วพี่ป๊อกก็ขึ้นมาถึงเหลือเวลาอีกแค่1นาทีจะครับ24ชั่วโมง ส่วนพี่เอ็มด้วยวัย57ปีก็ทำได้ตามตั้งใจถึงแม้จะไม่ได้เริ่มจากรังสิตแต่ก็นับว่าไม่ง่ายเลย
ทริปนี้จบได้ดั่งใจหวังเพราะเราเตรียมร่างกายมาดี จักรยานก็พร้อม ต้องขอบคุณทีมserviceที่ขับรถตามตลอดไม่หลับไม่นอน และที่ขาดไม่ได้ต้องขอบคุณทุกๆคนที่อยู่เบื้องหลัง
พาย เอกพงษ์ พงษ์ศรีหดุลชัย